Pierwsza część była tak świetna, że z pewnością zasługuje na dychę. Lecz druga jest ciut gorsza. Wskazuje na to zbyt duża nieprawdopodobność wydarzeń. Dam przykład - gdzie tak się normalnie dzieje, że pielęgniarka przywiązuję zwykłego, szukającego pomocy, siedemnastoletniego chłopca do szpitalnego łóżka, tylko dlatego, że ten przypatrywał się jej apetycznemu biuścikowi? Dlaczego Florian obrywa od rodzica małej dziewczynki, kiedy chcę ją pocieszyć, bo Red Bull na chama wyrwał jej baloniki? Od kiedy to pani szkony seksuolog daje takie zabawki młodzieży szkolnej, która nawet osiemnastki nie skończyła (Florian miał w "Mrówkach..." 15 lat, a akcja "Parcia..." dzieje się 2 lata później)? Wiem, że w tym wypadku wszystko może stać się nienormalne, skoro juz nawet doszło do tego, że penis umie się wygadać, ale w końcu w pierwszej części nie dochodziło do sytuacji do takiego stopnia niemożliwych (a tak naprawdę gadający penis jest tylko symbolem dojrzewania). I to jest minus filmu. Drugi jest taki, że film tłumaczony na j. polski został tłumaczony jedynie ze zdubbingowanej wersji na język angielski. To jest wielki minus, bo niestety w Polsce nie mogliśmy przekonać się jak stoją z głosami niemieccy aktorzy. Chyba, że jednak jest taka wersja, ale w TV 4 pokazano jedynie tą powyższą.
Cała reszta? Chyba same plusy. Świetnie wykonana przydzielność dziewczyn dla Floriana. W jedynce chce Leoni. Kombinuje, prawie mu się udaje, ale jednak nie wychodzi z pustymi rękami - ma w końcu Lisę, na którą się w końcu decyduje, choć "małemu" chyba trochę nie bardzo to pasi - chciał w końcu piękną laskę. W dwójce chce Maję. Tym razem uroczyście oświadcza "małemu" że naprawdę ją kocha. No i w końcu mu się udaje, chociaż droga jest długa i trudna. I wreszcie widzimy to, co chcielismy zobaczyć w jedynce - wielką miłość, wspaniale spełnione marzenie, szczęśliwe zakończenie po myśli głównego bohatera. I to właśnie cechuje "Parcie na tarcie" - właśnie w tym szczególe druga część jest lepsza. Jednak - jak już wspomniałem - prawdopodobność wydarzeń jest dla mnie ważnijesza i dlatego ten film sprawiedliwie zasługuje na 9. Uparłem się na tym szczególe, bo jeżeli ktoś próbowałby to sobie wszystko wyobrazić, jak w realu może mu coś podobnego się zdarzyć, to piętnastolatek (do którego adresowany jest film) zapewne oświadczyłby: "Próba daremna" :P